เจ้าสาววังบูรพา (นิยายจีน) – ผิงอัง
ถึงจะมีวาสนาร่วมกัน ได้เป็นคู่หมั้นของท่านอ๋องน้อย
แห่งวังบูรพาตั้งแต่อายุเพียงไม่กี่ขวบ
แต่ ‘มู่ ชิงชิง’ ก็มิได้สุขสบายอย่างที่ใคร ๆ ต่างพากันอิจฉา
เมื่อเคราะห์ซ้ำกรรมซัดบ้านสกุลมู่ถูกให้ร้าย ซ้ำยังถูกสังหารยกครัวเพื่อปิดปาก
นางซึ่งเป็นคุณหนูของสกุลมู่ที่รอดตายเพียงหนึ่งเดียว
กลับถูกหัวหน้าพ่อบ้านมาขายเข้าหอนางโลม
ชิงชิงจำต้องทำทุกวิถีทางเพื่อปากเพื่อท้อง และเพื่อความอยู่รอดของตนเอง
แต่เมื่อฮุ่ยเหนียงแม่เล้าของหอบุปผาสวรรค์ต้องการขายนาง
ชิงชิงจึงต้องปลอมตัวเป็นชายในนาม ‘ชิงเทียน’ และหลบหนีจากที่นั่น
เพราะนางไม่อยากตกเป็น ‘สินค้า’ ทว่าโชคชะตาก็กลับพลิกผันอีกครั้ง
นางได้กลายมาเป็นบ่าวรับใช้ที่ ‘วังบูรพา’
แม้พยายามปกปิดฐานะแท้จริงของตัวเอง
แต่ท่านอ๋องน้อยก็ดูเหมือนจะรู้ทันนางไปซะทุกเรื่อง
ซ้ำเขายังจ้องจะเปิดโปงนางเสียอีก
แม้ชีวิตจะมีทุกสิ่งที่ปรารถนา แต่ชีวิตของท่านอ๋องน้อย
‘อ้าย เอี้ยนถง’ ก็มิได้สมบูรณ์แบบอย่างที่ใครเข้าใจ
หมั้นหมายครั้งแรก บ้านเจ้าสาวถูกเพลิงไหม้ เจ้าสาวของเขาเสียชีวิต
หมั้นหมายครั้งที่สอง เจ้าสาวล้มป่วยและเสียชีวิตลงด้วยโรคประหลาด
หมั้นหมายครั้งที่สาม เจ้าสาวหนีวิวาห์ ด้วยการหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปกับคนเลี้ยงม้า!!!
หากเป็นเหตุสุดวิสัยเขาจะไม่ว่าเลย แต่นี่เป็นความตั้งใจของใครบางคน
และเขาก็รู้สืบจนรู้ว่าเป็นฝีมือ ‘ชิงเทียน’ บ่าวรับใช้ที่เพิ่งเข้ามาทำงานในวังบูรพา
งานนี้เขาจึงต้องคิดบัญชีกับคนผู้นี้ให้สาสม ทว่าเขาก็ค้นพบความลับบางอย่าง
ชิงเทียนหาใช่บุรุษ แต่นางเป็นอิสตรี
ซ้ำยังเป็นสตรีที่ทำให้เลือดในกายของเขาร้อนระอุ!
“แต่อะไร?”
ไม่เพียงถามท่านอ๋องน้อยยังลูบไล้เรียวแขนของหญิงสาว
จากนั้นเขาก็จัดการกับเสื้อของนาง ทว่าเขาต้องหยุดชะงักแค่นั้น
เมื่อเห็นแผลเป็นที่น่าเกลียดตรงบริเวณหัวไหล่
“แผลนี่ เจ้าโดนอะไรมา?”
ชิงชิงไม่ตอบ นางสั่นเทิ้มไปทั้งตัว พอท่านอ๋องน้อยจุมพิตบริเวณหัวไหล่
นางก็รู้สึกซาบซ่านไปทั้งกาย ริมฝีปากอุ่นของเขาช่างมีอิทธิพลต่อนางมากนัก
มันทำให้นางรู้สึกปั่นป่วนไปทั้งช่องท้อง
ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอายจนไม่อาจสู้หน้าใครได้
“ข้าถาม ไม่ได้ยินหรือ?”
“ไฟไหม้… ข้าน้อยจึงถูกไฟลวก”
ตอบไปแล้วน้ำตาก็เอ่อล้นดวงตา มันเป็นเหมือนฝันร้ายสำหรับนาง
แม้จะผ่านวันเวลานั้นมาเป็นสิบปีแล้ว แต่ฝันร้ายนั่นยังตามหลอกหลอนนางไม่สิ้นสุด
ทว่าจุมพิตที่เร่าร้อนที่ท่านอ๋องน้อยประทับบนรอยแผลเป็น
ก็ทำให้นางแทบละลายจนลืมสิ้นทุกสิ่ง
