หัวใจสั่นรัว – ติยากร
พี่ใหญ่ของแก๊งหมาป่าโดดเดี่ยวมังกรเฝ้าทรัพย์… ริว พร้อมจะออกโรงแล้ว
#หมาป่าใส่สูท
#ริว หัวหน้าคนเก่งหน้าตาย ที่ต้องมากลายร่างเป็นไม้กันหมาให้ บก.หนังสือแนวพาฝัน
ไปๆมาๆไหงไม้กันหมาจะกินเจ้านายชั่วคราวเสียเอง
“จะไปไหนครับ”
เจ้าจอมลอบถอนหายใจ แล้วหันมายิ้มไม่เต็มปากให้ริวที่ยืนถือแก้วกาแฟ
อีกมือคีบบุหรี่ที่ยังสูบไม่หมดมวน อันที่จริงริวเพิ่งลงมาด้านล่างเพื่อหากาแฟกิน
แต่ไม่คิดว่าตอนที่กำลังสูบบุหรี่ก่อนกลับไปเฝ้าคนไข้
จะเห็นเจ้าจอมเดินลากตัวเองทำท่าคล้ายจะหนีกลับบ้าน
“ฉัน…แค่ลงมาเดินเล่น”
โกหก
“ตอนตีสองน่ะเหรอครับ” ริวจิบกาแฟ มือดับมวนบุหรี่ที่เพิ่งสูบไปไม่นาน
“อืม… ตอนกลางคืนอากาศเย็นดีออก” เธอยิ้มเสริมคำพูดให้ดูน่าเชื่อถือ
“แต่คุณเหงื่อออกเต็มหน้าผากและคอเลยนะครับ ผมว่ากลับไปนอนในห้องที่มีแอร์ดีกว่า”
เจ้าจอมกัดฟันกับมุมปากทันทีที่เขารู้ทัน ถอนหายใจอยากขยับตัวแต่ขาไม่ทำตามคำสั่ง
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มที่รู้อยู่แล้วว่าเธอไม่สามารถขยับตัวได้
ถามพร้อมกลับเลิกคิ้วที่ดูยังไงก็กวนประสาทในสายตาของเธอ
“ขาฉันไม่ขยับ”
เธอตรงไปตรงมาดี เขารับนิสัยแบบนั้นได้
“ขออนุญาตครับ” ชายหนุ่มทิ้งแก้วกาแฟที่ดื่มเกือบหมดลงถังขยะที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
เขาดึงสายน้ำเกลือออกจากแขนเล็กทีเดียวจนเธอเจ็บไม่ทัน ใช้ผ้าเช็ดหน้ากดแผลของเข็มไว้
“กดไว้ครับ” เธอทำตามที่เขาบอก
ตอนนั้นเองที่เขาย่อตัวลง ช้อนอุ้มหญิงสาวที่ตัวเบาหวิวมาแนบอกอย่างง่ายดาย
