ศิวัชเสน่หา – นคภินท์/ นคภินฐ์
“คุณก็พูดได้ซิ คุณไม่ได้รักผมด้วยชีวิตอย่างที่ผมรักคุณนี่
คุณคิดว่าผมรู้สึกยังไง กลัวแค่ไหนที่รู้ว่าคุณออกมาข้างนอกโดยไม่มีคนติดตาม
คุณไม่รู้หรอกว่าผมเหมือนจะขาดใจตายที่รู้ว่าคุณอยู่ในอันตราย
ทั้งที่ผมรักคุณหมดหัวใจแต่คุณไม่เคยเห็นค่ามันเลย
ความรักของผมเป็นแค่เศษเถ้าธุลีในสายตาคุณ
ที่คุณยังอยู่ข้างผมเพราะผมบังคับคุณ เอาครอบครัวของคุณเป็นตัวประกัน
ให้คุณอยู่กับผมไง คุณถึงยอมทิ้งความรู้สึกผมออกมาช่วยเพื่อนคุณแบบนี้โดยไม่บอกผม”
รถยนต์ทุกคันของเขาถูกติดสัญญาณจีพีเอส เมื่อมันขับเคลื่อนออกไป
เขาย่อมรู้แล้วถึงความไม่ปกติ ยิ่งเธอเสี่ยงอันตรายเพื่ออมันตราโดยไม่ยอมบอกเขา
ยิ่งทำให้เขาทั้งห่วงทั้งโกรธ จนสติหลุดพรั่งพรูความในใจออกมาราวเขื่อนแตก
ความเจ็บปวดทะลักทลายออกมาโดยไม่สนใจคนรอบข้าง
วรงค์สิริ เจ็บหน่วงที่หัวใจ การที่เธอไม่เคยบอกความรู้สึกให้เขารู้
เป็นการทำร้ายเขามากมายถึงเพียงนี้เชียวหรือ เธอไม่ได้อยู่กับเขา
ด้วยเหตุผลเหมือนเมื่อแรก แต่เธออยู่กับเขาด้วยความเต็มใจที่พร้อม
ยอมเอาชีวิตมาอยู่บนความเสี่ยง ดวงตากลมโตที่พร่าเลือนไปด้วยม่านน้ำตาที่ไหลกบตา
ก่อนจะฉวยคว้ามีดพกจากบอดีการ์ดของชายหนุ่มที่ยืนประกบเธออยู่
มาถือเอาไว้มั่น มือเล็กจับช่อผมก่อนจะใช้มีดคมตัดฉับ
“คุณทำบ้าอะไร?”
น้ำเสียงห้วนกระชากด้วยความเกรียวกราดปนกับความตระหนก
“ตัดผมที่คุณวัชคิดว่าวรรณรักมันหนักหนาไง ไม่มีอะไรที่วรรณจะรักเท่ากับคุณหรอก
วรรณผิดที่ไม่เคยบอกคุณ เพราะคิดว่าสิ่งที่วรรณทำอยู่จะทำให้คุณรู้ว่าวรรณรักคุณ
การที่เราอยู่ด้วยกันมาขนาดนี้ วรรณไม่คิดเลยว่าคุณจะงี่เง่าคิดว่า วรรณไม่รัก
คิดว่าวรรณจำใจอยู่กับคุณ ถ้าวรรณไม่รักวรรณจะสนใจจะตามใจคุณอย่างนั้นหรือ
จะยอมทำตามที่คุณบอกไหม ต้องเจ็บตัวฝืนใจทำตั้งมากมาย คิดว่าถ้าวรรณไม่เต็มใจ
วรรณจะพยายามทำเรื่องพวกนั้นทำไม คุณมันงี่เง่า ฉันโกรธคุณมาก
และจะไม่ยกโทษให้ง่ายๆ เด็ดขาดเลย…”
สรรพนามตอนท้ายเปลี่ยนเป็นห่างเหินก่อนจะปล่อยโฮด้วยความเสียใจ
น้อยใจ ตกใจ ทุกความรู้สึกอยู่ในภาวะกดดันอย่างสุดขีด ปลดปล่อยอารมณ์
อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ศิวัชตะลึงงันก่อนจะปล่อยมือจากร่างของมือปืน
รีบตรงเข้าไปกอดปลอบภรรยาอย่างแสนรัก
“ผมขอโทษ ผมมันงี่เง่าเอง ทูนหัวอย่าโกรธนะครับ คุณวัชจะไม่งี่เง่าแบบนี่
อีกเด็ดขาดนะครับผมขอโทษ ยกโทษให้ผมนะครับ…เมียจ๋า”
ชายหนุ่มละมือจากภรรยาก้มลงกอบเส้นผมที่เธอตัดทิ้งไว้ขึ้นมา
ก่อนจะเอายัดใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเองอย่างแสนถนอม
“ผมรักทุกอย่างที่เป็นวรรณ และรักทุกอย่างที่วรรณรัก ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้
สัญญาว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นระหว่างเราอีกเด็ดขาด”
