วันวานพันธนาการหัวใจ – อักษราภัค
“ถ้าอยากมีใหม่จริงๆ รอลูกคลอดก่อนแล้วกัน อย่าทำอะไรข้ามหัวลูกของพี่”
มาลินช็อกกับความคิดอกุศลของกวีจนหันไปมองเขาที่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถ
บ้าไปแล้ว! นี่เขาคิดต่ำๆ กับเธอขนาดนี้เชียวหรือ
“อย่าคิดต่ำๆ เหมือนการกระทำของตัวเองหน่อยเลย”
“แล้วพี่ทำผิดแค่ครั้งเดียวลินจะไม่ให้อภัยพี่เลยเหรอ คนบนโลกนี้ทำผิดกับลินตั้งมากมาย
แต่ลินพร้อมที่จะยกโทษให้ทุกคนยกเว้นพี่”
กวีจ้องตามาลินเขม็ง หากเธอระอาที่จะต่อกรกับเขาจึงหันหนีเงียบๆ
พลางกำมือแน่นเพื่อข่มอารมณ์เดือดดาลที่อยู่ในอก
“ลินทำเหมือนที่ผ่านมาพี่เลวเสมอ ลินถึงลำบากใจที่จะยกโทษให้พี่”
“พอเถอะค่ะ ลินไม่อยากพูดเรื่องนี้”
“ที่ลินไม่ยอมพูดเพราะตอนนี้กำลังถูกใจใครอีกคนใช่ไหม
มันทำอีท่าไหนล่ะ? ลินถึงยอมใจอ่อนให้มันประคอง
ลินไม่ใช่คนที่จะให้ผู้ชายคนอื่นแตะเนื้อต้องตัวง่ายๆ ไม่ใช่เหรอ”
มาลินน้ำตาไหลไม่เข้าใจสิ่งที่กวียัดเยียดให้เธอเป็น
ยกมือปาดมันลวกๆ ก่อนหันมาสั่งชายหนุ่มเสียงเครือ
“ถ้าไม่อยากให้ลูกตายในท้องก็จอดรถ”
