ลี่กวงกง (นิยายจีน) – จินอวี้
บิดาเคยกล่าวกับนางไว้ว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าพ่อเป็นทาสของแม่เจ้า”
ฟังแล้วช่างโหดร้าย หลิวอันอัน เงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสาร
แต่กลับเห็นแววตาอันอ่อนโยนทอดมองออกไปไกล คล้ายกำลังนึกถึง
ความทรงจำอันแสนงดงามที่มีแต่ภรรยาอันเป็นที่รัก
ตั้งแต่วันนั้น นางตั้งใจแล้วว่าต้องหา ‘ทาส’ สักคนมาเป็นของนางให้จงได้
ความฝันของนางจะเป็นจริงได้ คือนางต้องหาทางหนีออกจากวัง
ไม่ยอมเป็นสนมเฉาตายโดยไม่มีทาสหัวใจอย่างที่ใฝ่ฝัน
แต่ยังหนีไม่พ้นกำแพงวัง นางก็ได้พบกับ ‘ทาสหัวใจ’ ในอนาคตเสียแล้ว!
“พี่ชาย เห็นทีว่าข้าคงต้องหั่นร่างท่าน
เพื่อความสะดวกในการเคลื่อนย้าย ต้องขออภัยด้วย”
หั่นร่าง!
ชายชุดดำที่แกล้งตายอยู่นั้นได้ยินคำว่า ‘หั่นร่าง’ ก็ให้สะท้านขึ้นมาไม่น้อย
นี่ถ้าเขายังแกล้งตายอยู่เช่นนี้ คงได้ถูกแยกชิ้นส่วนเป็นแน่
นี่คือสตรีในวังหลังเช่นนั้นหรือ จิตใจโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ยิ่งนัก
เหตุใดสตรีที่สมควรนุ่มนวลอ่อนหวานจึงได้ไร้ซึ่งจรรยาบรรณต่อร่างผู้ตายเช่นนี้…
มีดคมเล่มเล็กถูกชักออกมาจากปลอก หลิวอันอันพิจารณาร่างตรงหน้า
ดูว่าจะเริ่มจากตรงส่วนไหนก่อนดีเพื่อให้ง่ายต่อการหั่น
“ข้าว่าที่คอก่อนละกัน เส้นเอ็นไม่มากเท่าใดนัก แค่ท่อนกระดูกและกล้ามเนื้อ”
มีดคมถูกยกขึ้นเพื่อจัดการเฉือน นางจ่อเล็งมีดเตรียมวางลง
แต่ยังไม่ทันที่ปลายมีดจะโดนผิวของร่างตรงหน้า ข้อมือของนางก็ถูกคว้าเอาไว้
ดวงตาของบุรุษที่นางคิดว่าตายไปแล้วเบิกโพลงขึ้นมา
หญิงสาวอ้าปากค้างด้วยความตกใจ จะส่งเสียงร้องออกไปก็ไม่ได้
จะให้อยู่นิ่งๆ อย่างมีสติก็ไม่ได้เช่นกัน ในเมื่อคนที่นางคิดว่าตายไปแล้วจู่ๆ ก็ฟื้นขึ้นมา
มือที่ถือมีดอยู่ถูกจับบิด กลับกลายเป็นว่ายามนี้มีดเล่มนั้น
ถูกนำมาจ่อที่คอของนางแทน ซวยที่สุดอย่างแท้จริง!
“พาข้าไปรักษา หากคิดตุกติกเจ้าได้ตายอยู่ตรงนี้แน่”
พลาดมาก วันนี้นางพลาดที่สุด นางน่าจะพาเหยาเฉินมาด้วย ไม่เช่นนั้นเรื่องคงไม่เป็นเช่นนี้
“ใจเย็นก่อนท่าน…”
