ลำนำหิมวันต์ – วรรณศุกร์
เขาคือเชื้อสายยักษราชผู้เกรียงไกร
นางคือกินรีผู้พิลาสซึ้งตรึงสวรรค์
สิเน่หาต่างเผ่าพันธุ์ก่อเกิดเมื่อแรกพบ
หาก ‘รัก’ สลักไว้ในดวงหทัยตราบสิ้นกาล
“ท่านเป็นใคร ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้นะ มายืนดูผู้อื่นอาบน้ำเช่นนี้ ไร้มารยาทที่สุด!”
อัคราสูร นึกเอ็นดูและขบขันนางไปพร้อมกัน จึงเอ่ยขึ้นว่า
“เจ้านั่นแหละเป็นใคร ไม่รู้หรอกหรือว่า
เปลือยกายอวดสายตาผู้อื่นอยู่อย่างนั้น ก็นับเป็นเรื่องไร้ยางอายที่สุดเช่นกัน”
“เรากำลังจะไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้แล้ว ขอท่านจงหลีกทาง ให้เราก้าวขึ้นฝั่งด้วยเถิด”
จ้าวแห่งอสุรายักษาแสร้งทำเป็นหันซ้ายแลขวา
“ที่ทางมีออกกว้างขวาง เจ้าจะขึ้นก็ขึ้นมาสิ ไยจึงต้องบอกให้ข้าหลีกทาง”
“ท่าน!”
พระขนงคมเข้มข้างหนึ่งเลิกขึ้นอย่างยียวน
“ข้าทำไมหรือ…”
