ลงหลักปักรัก – วรศิษฏ์
ทีแรกว่าจะไม่สน แต่พอได้ชิดใกล้
เหตุใดกลับหลงรัก…จนอยากปักหลักไว้กลางใจ
“ซอไม่ควรอยู่คนเดียว”
“ฉันอยู่คนเดียวมาตั้งนานแล้วค่ะ จะอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตก็ไม่แปลกหรอก”
อยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต…เก่ง ! เขายอมรับว่าเธอเก่ง
ดีละ ยิ่งหนีแบบนี้ก็ยิ่งท้าทาย และเขายิ่งอยากอยู่ใกล้
หาก พรรษศิกา เป็นต้นส้ม ส้มต้นนี้คือพันธุ์พื้นเมืองที่ทนทานต่อสภาพอากาศ
ทนทานต่อโรค รวมทั้งแมลง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะคงกระพัน
หากมีคนคิดร้ายใช้เลื่อยตัดกลางลำต้น และในเมื่อเมื่อคืนเขาปักป้ายจองต้นส้มต้นนี้ไว้เรียบร้อยแล้ว
เลื่อยคมแค่ไหนก็อย่าหวังว่าจะมาตัดต้นส้มเขาได้ อย่างมากก็ทำได้แค่ยืนหงอยๆ อยู่หน้าไร่
“นั่นมันก่อนที่ซอจะเจอผม เมื่อคืนซอได้ผมแล้ว อย่าคิดไม่รับผิดชอบโดยการชิ่งหนี”
“คุณนี่พูดไม่รู้เรื่อง”
“ไม่รู้ละ ผมจะอยู่เป็นเพื่อน”
“ฉันไม่ต้องการให้ใครอยู่เป็นเพื่อน”
“ไม่ให้อยู่เป็นเพื่อน…”
ชายหนุ่มยิ้มกวน มองเมียหมาดๆ ด้วยสายตาหวานเชื่อม
“งั้นอยู่เป็นผัว”
