ร้ายเสน่หา – ม่านแพร
ดาวัน เพิ่งเข้าใจในวันนี้เองว่าระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา
ไม่ได้ทำให้เธอลืมผู้ชายที่เป็นทั้ง ‘รักแรก’ และ ‘รักเดียว’ ได้เลยแม้แต่น้อย
เมื่อโชคชะตาเล่นตลกด้วยการชักนำให้เขากลับมาอีกครั้งในฐานะนายจ้าง
ภาคิม ยังคง ‘ร้ายกาจ’ และ ‘เจ้าเล่ห์’ กับเธอไม่ต่างจากเดิม
และที่สำคัญคือ เขายังคง ‘ไม่รู้’ ว่าเคยให้ ‘ของขวัญ’ ชิ้นสำคัญกับเธอไว้
ในคืนที่ทั้งคู่ต่างมีอดีตที่หอมหวานร่วมกัน!
ภาคิม รู้สึกประหลาดใจไม่น้อยเมื่อบุคคลที่มารดาจ้างมาดูแลนั้น
แท้จริงแล้วคือผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งตนเคยเสน่หา
ดาวัน ยังคง ‘น่าปรารถนา’ ไม่ต่างจากเมื่อหลายปีก่อน
เธอยังคงทำให้เขา ‘ร้อน’ ได้ทุกครั้งที่พบเจอกัน
แล้วมันจะผิดอะไรหากเขาจะขอ ‘ลิ้มลอง’ อาหารที่ครั้งหนึ่งเคยได้ ‘ลิ้มรส’ มาแล้วอีกครั้ง!
“ตกลงจะให้ถูข้างหลังหรือข้างหน้าคะ”
เสียงหวานเอ่ยถามสั่นๆ เมื่อเห็นภาคิมยังคงนั่งหันหน้ามาเฉยๆ
ดวงตาหวานหลุบมองเฉพาะอกแกร่งพราวด้วยหยาดน้ำ
ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาคมหรือก้มลงต่ำกว่านั้น
เพราะจะยิ่งทำให้ใจเต้นกระหน่ำจนควบคุมความสั่นสะท้านไม่อยู่
“ถูหลังสิ” เสียงห้าวตอบกลับมาด้วยดวงตาพราวระยับ
“กะ…ก็หันหลังมาสิ นั่งหันหน้าอย่างนี้จะถูหลังให้ได้ยังไงเล่า”
“ก็เข้ามาใกล้ๆ สิ อยู่ตั้งห่างอย่างนั้น อย่าว่าแต่หลังเลย ข้างหน้าก็ถูไม่ถึงหรอก”
“มะ…ไม่เอา หันหลังไปก่อนสิ” เสียงหวานเกี่ยงงอนพร้อมกับสั่นหน้าจนผมกระจาย
“อย่าดื้อน่าคนสวย มามะ…เดี๋ยวพี่จะสอนวิธีถูหลังแบบหันหน้าให้”
ภาคิมกระเซ้าเย้าแหย่แบบกวนๆ เขารู้สึกมีความสุขอย่างประหลาด
“มะ…ไม่เอา อย่าแกล้งกันสิ” เสียงตัดพ้อสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้
“งั้นคืนนี้อยู่ค้างที่นี่กับพี่แล้วกัน จะได้สอนกันทั้งคืนเลยดีไหมจ๊ะ”
