ร้อยรักสลักใจ – อรณี (ศศิภา)
อุบัติเหตุทำให้เธอความจำเสื่อม อะไรก็ไม่ร้ายเท่า
มีผู้ชายหน้าตาราวกับมหาโจรมาประกาศต่อหน้าว่าเป็นสามีของเธอ!
“คุณว่าอะไรนะ สามี?”
มือที่ยังวางตรงแก้มของเธอขยับแผ่วเบา ลูบไล้ราวปลอบประโลม หากเธอกลับรู้สึกว่าเขากำลังสนุก!
“ใช่…สามี”
ดวงตากลมโตหวานซึ้งเบิกกว้างขึ้น
…นี่น่ะหรือสามีของเธอ! คนที่หน้าตาป่าเถื่อน
มีหนวดเครารกเรื้อราวมหาโจรเช่นนี้น่ะหรือที่เป็นสามีของเธอ….สามีที่เธอไม่รู้จัก
ไม่น่าใช่…ไม่มีทางเป็นไปได้
เธอไม่มีวันชอบหรือรักเขาอย่างแน่นอน หัวใจเธอบอกเธอเช่นนั้น
“ผมคิมหันต์…สามีสุดที่รักของคุณไง”
ลืมเสียเถิด…ลืมความหลังแสนหวานที่เป็นเพียงม่านมายาอันหลอกลวง
ลืมรสจูบที่ซ่านซึ้งมอบให้อย่างอ่อนโยนราวกับเขารักเสียเต็มประดา
ลืมสัมผัสและอ้อมแขนที่ตระกองกอดราวกับเธอเป็นสิ่งล้ำค่าในชีวิตเขา
ลืมเสียเถิด! ลืมให้หมด! ลืมเพื่อที่หัวใจจะได้กลับมาเป็นอริสราคนเดิมอีกครั้ง…
คนที่ไม่เคยแยแสและเสียน้ำตาให้ผู้ชายคนไหนมาก่อน!
