ราคีดาหลา – ณัฐณรา
แบรนดอน ยื่นมือกว้างมาตรงหน้ารอ ในขณะที่ ดาหลา เม้มริมฝีปากนิ่งงัน
หญิงสาวก้มมองมือที่กำลังรออยู่ ก่อนจะกระพริบตาไล่ความร้อนผ่าวตรงหัวตาแรงๆ
สับสน…และ…ลังเลใจ เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาสักนิด
จากชายที่บังเอิญยื่นมือมาให้ความช่วยเหลือเธอ
จากการถูกคนลวงไปทำร้าย มาเป็นชายหนุ่มที่บอกว่า จะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเธอ
และขยับมาเป็นชายหนุ่ม ที่ดาหลาอยากให้เขาเป็นคนช่วยพาตนเองออกจากฝันร้าย ที่หลอกหลอนราวไม่มีวันสิ้นสุด
ตอนนี้เขากลายเป็นชายเจ้าของรอยัลเบนนิสันกรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่
ซึ่งแม้จะไม่รู้จักสักนิด เพราะระยะเวลาที่ปลีกตัวหนีจากสังคม หญิงสาวไม่เคยรับรู้เรื่องภายนอก
แต่จากงานคืนนี้ และหลายๆอย่างก็ทำให้ดาหลารู้ได้ว่า เขาคงมีทั้งเงินและอิทธิพลไม่น้อย
หญิงสาวหันไปมองรอบๆเห็นสายตานับร้อยคู่กำลังมองมาที่ตนเอง
ความประหม่าและหวาดหวั่นจู่โจมหญิงสาว
ดาหลากัดเนื้ออ่อนในกระพุ้งแก้มกลั้นความกลัวจากจิตใต้สำนึก
“มองผม ดาหลา”
เสียงทุ้มของแบรนดอนดังเรียกสติที่เริ่มกระเจิดกระเจิงของเธอ
ดาหลาเงยหน้ามองแบรนดอน สบตาสีเทาเข้มที่มองตรงมาแน่วแน่นั้น
จังหวะหัวใจที่เต้นรัวแรงค่อยๆชะลอลง ก่อนจะเข้าสู่จังหวะปกติ
“คุณเห็นอะไร ไม่ใช่เปลือกนอกที่หุ้ม ไม่ใช่ฐานะทางสังคม แต่เป็นตัวตนผม คุณเห็นอะไรดา”
ดาหลาเงียบงัน จนแพทตี้ที่ยืนลุ้นข้างๆแทบจะกลั้นลมหายใจตาย
แล้วแบรนดอนที่ยืนยื่นมือรอด้วยใบหน้านิ่ง มีเพียงดวงตาที่ทอแสงอย่างคาดหวังก็ยิ้ม
เป็นรอยยิ้มที่เขาไม่ต้องฝืนเหมือนบนเวทีเมื่อครู่ ยามที่ดาหลายื่นมือบางที่สั่นนิดๆมาวางบนอุ้งมือเขา
เขากระชับมือนั้นแน่นราวจะถ่ายทอดทุกความรู้สึกสู่ฝ่ามือเธอ
เมื่อดาหลาตัดสินใจจะยอมมอบความเชื่อใจให้เขาอีกครั้ง
