รักริมขอบฟ้า – เมษาริน
“เกลียดอะไรก็ได้อย่างนั้น”
‘กรัณย์’ หมอหนุ่มไม่กินผักต้องแต่งงานกับ…
คะน้า ‘ลัคนา’ สาวที่กลัวหมอยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
“คะน้า…เราโอเคไหม”
คนมาตามถามอย่างห่วงใย หญิงสาวพยักหน้ารับทั้งที่ห่างไกลจากคำว่าโอเค
“หน้าแดง” กรัณย์ทักอย่างเป็นห่วง ท่าทางเธอเหมือนคนเป็นไข้
จนเขาต้องวางมือบนหน้าผากแล้วเลื่อนเร็วๆ วางหลังมือไว้ตรงซอกคอ
“ตัวร้อน”
“ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวตามไปค่ะ”
ลัคนาตอบไม่สบสายตา ที่หน้าแดงตัวร้อนก็เพราะเขาทำให้เธอเป็นแบบนี้
ยิ่งเห็นเธออายจนหน้าแดงตัวแดงกรัณย์ยิ่งห้ามใจไม่ไหว รวบเอวบางไว้หลวมๆ
“ปล่อยค่ะ”
เธอสั่งเสียงสั่น นี่เขาจะไม่ปล่อยให้หัวใจเธอเต้นเป็นปกติบ้างหรือไง
“พี่กับน้ำหวานเลิกกันนานมากแล้ว” ชายหนุ่มเริ่มอธิบาย
“แค่เอาเสื้อให้เขาใส่ เสื้อน้ำหวานขาด”
คนฟังเกือบเข้าใจหากไม่ได้ยินคำว่าเสื้อขาด
“ทำอะไรกันคะ เสื้อถึงได้ขาด”
ลัคนาตวัดมองด้วยสายตาไม่พอใจ
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมรู้สึกสับสนและไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย
“ไม่ได้ทำแบบที่เราทำหรอก”
ชายหนุ่มกระซิบบอกเสียงต่ำในลำคอ รัดเอวบางแน่นขึ้น
“นี่ถ้าไม่ติดว่าแม่รออยู่ข้างล่างพี่จะสาธิตให้ดู”
กรัณย์เชยคางเล็กๆ ให้เงยขึ้นเล็กน้อย
แตะริมฝีปากลงบนกลีบปากอ่อนนุ่มเบาๆ แล้วผละออกอย่างแสนเสียดาย
