ยั้งใจไม่ให้รัก – ติยากร
เพราะแรงเสน่หา? เขาที่ถูกเรียกว่าอัจฉริยะและผู้ชายที่อยู่เหนือผู้อื่นนับร้อยนับพัน
ถึงกับยอมยื่นข้อเสนอโง่ๆ เพียงเพื่อผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง ให้เธอมาเป็นของเขา
ให้เธอตกหลุมรักเขา ให้เธออยู่กับเขาตลอดไป
“คุณ!…”
“ผมควบคุมมันไม่ได้”
สุดความสามารถของเขาแล้วจริงๆ ชายหนุ่มพึมพำหัวเสียในใจก่อนจะหรี่ตามองหญิงสาว
ที่เริ่มหอบหายใจกระชั้นเพราะความกลัว เธอเงยหน้ามองเขาแต่คงมองไม่เห็นหน้าของเขาอยู่ดี
ริมฝีปากเล็กของเขาอ้าหอบหายใจตื่นกลัว แต่เขากลับมองมันเป็นความเย้ายวนใจยากจะหักห้ามการกระทำบุ่มบ่าม
“หลับตา”
เขากระซิบข้างหูเล็ก เม้มกัดติ่งหูแดงซ่านนั้นเบาๆ แต่กลับทำให้เรือนกายเล็กสั่นระริกราวกับหนาวสั่น
“ผมบอกให้หลับตา”
เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าดังอยู่ปลายจมูกเธอได้กลิ่นลมหายใจร้อนเหมือนไฟเผาจากเขา
ตอนที่ปากนั้นทาบทับลงมาเรือนกายของเธอสั่นระริกตอบรับทันที แม้กระทั้งนัยน์ตายังหลับลงอัตโนมัติ
จูบของเขาสร้างความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่เข้าใจนัก หัวใจเกร็งกระตุก เรียวขาของเธอสั่นระริก
พยายามผลักไสเขาแต่ไม่เป็นผล ครางเสียงสำลักอยู่ในลำคอ
“ฉัน…”
ชายหนุ่มปรือตา หน้าของเธอแดงก่ำ ดูน่ารักใคร่ปนเวทนาสงสารแต่เขากลับไม่หยุดการกระทำ
ยังคงปลุกเร่าเธอด้วยความเอาแต่ใจท่าเดียว เธออุทานตกใจเมื่อมือหนาคว้าเอวเธอรุนแรง
บีบบังคับให้เธอต้องลุกขึ้นยืนทั้งที่ขาสั่นระริก เขาผลักให้เธอนอนแนบหน้าลงกับโต๊ะทำงานตัวเขื่อง
เย็นเยียบเมื่อเทียบกับร่างกายแกร่งของเขา
