ยั่วรักประกาศิต – พิชญวดี
ต่อให้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
เขาและเธอก็ไม่อาจหลีกหนีหัวใจตัวเองได้
“ที่กุ๊กต้องอยู่ที่นี่ ไม่ใช่เพราะแผนการของพี่เสือหรือไงคะ”
“รู้มั้ย…พี่ชอบผู้หญิงที่รู้ทัน”
ริมฝีปากหนายกยิ้ม
“มีเสน่ห์ดี”
“ก็เพราะท่าทีแบบนี้ไง”
กชกร ใช้สายตาปรามการกระทำของอีกฝ่าย
ดูเหมือนเขาจะชอบใจที่ได้เห็นเธอออกอาการฮึดฮัด
“กุ๊กไม่ค่อยโอเคกับผู้ชายเจ้าชู้ค่ะ”
“ไม่ได้เจ้าชู้”
ปากปฏิเสธแต่เสียงแผ่วเสียอย่างนั้น
“ไม่เคยคบใครเป็นตัวเป็นตนด้วยซ้ำ”
“ถนัดกินไปเรื่อยเหรอคะ”
เธอถามตรงๆ
“มันเป็นข้อตกลงของทั้งสองฝ่าย ไม่มีข้อผูกมัด”
เพราะไม่อยากมีบ่วงรั้งคอ อันที่จริงเขาไม่พร้อม
จะมีคนข้างกายแบบจริงจังด้วย แต่กับกชกรนี่
อาจเป็นอะไรที่แตกต่างจากคนอื่น
“กับคนที่พาไปร้านคืนนั้นก็เข้าข่ายใช่มั้ยคะ”
“ถามขนาดนี้”
ริมฝีปากคลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย
“แอบคิดอะไรกับพี่บ้างแล้วใช่มั้ย”
นอกจากจะไม่สำนึก ยังจะตีตนเข้าข้างตัวเองแบบหน้าตาเฉย
สีหราช ไหลลื่นไม่ต่างจากปลาไหล
เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในขณะที่เธอจำได้ทุกอย่าง
กชกรยิ้มเย็นเยือกก่อนพูดช้าๆ แบบชัดถ้อยชัดคำ
“คิดค่ะ คิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องคุยอะไรกันอีก”
