ยัยตัวร้าย คุณนายรัฐมนตรี – มิลินท์
เขาคือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการที่ฮอตสุดๆ ในเวลานี้ อายุ 37 ปี
แต่หน้าตาเหมือนยี่สิบปลายๆ จะไม่ให้ฉันหวั่นไหวได้ยังไง
วันแรกเขาก็จับฉันเข้าหอแบบไม่ทันตั้งตัว!
ผมกับเจ้าภีมพาเมียพ่อไปทำแผลที่ห้องพยาบาลของโรงแรม
ตลอดการทำแผลจากพี่พยาบาลคนสวยครูผมเธอร้องไห้ไม่หยุด
จนผมกับเจ้าภีมอดที่จะขำพร้อมกับแอบถ่ายคลิปไว้ไม่ได้
ใครจะนึกว่าฉายาสวยโหดจะมาจบเพราะการทำแผลแค่นี้
“สาธุ ใครหัวเราะฉันขอให้ได้แผลแบบนี้ที่หนอนน้อย”
ทำเสร็จก็ปากดีเชียว
“น่าจะให้พี่พยาบาลฉีดยาแก้ปากเสียแทนยาแก้ปวดด้วยนะครับ”
ผมว่า มือน้อยๆ ลอยมากระแทกท้ายทอยผมทันใด “จารย์อะ”
“นายต่างหากเจ้าภัทร เห็นคนอื่นทุกข์แล้วมีความสุขมาก?”
“เปล่าสักหน่อย จารย์น่ะมองผมในแง่ร้ายเกินไป จริงๆ แล้วผมนี่โคตรๆ ของเด็กดีนะครับ”
ผมพูดเล่นจริงทีจริง
“เลิกพูดเล่นสักทีเถอะครับ เอาไงล่ะ จารย์จะไปนอนกับพวกผมหรือจะไปง้อผัว”
เจ้าภีมมันก็ไม่น้อยไปกว่าผมร๊อก
“กรุณาใช้คำที่สุภาพด้วยจ๊ะลูกชาย”
“พ่อผมก็ผัวอาจารย์ไงครับ เจ็บแค่นี้ประสาทเสื่อม”
มันน่ะยิ่งกว่าผมอีก เมียพ่อถึงกับถอนหายใจแรงใส่
“อะอะ อย่างอนดิ ตกลงเอาไงกันแน่ครับ”
“วันนี้เป็นไงเป็นกันฉันต้องได้เคลียร์กับเขา ขาดก็ให้มันขาดวันนี้ไปเลย!”
“จะไปเคลียร์หรือจะไปหาเรื่องตีกันแน่ครับ
ผมว่าจารย์ออกแนวอย่างหลังมากกว่า แน่ใจนะครับว่าจะงัดข้อกับพ่อผม คิดดีๆ น้า”
ผมเตือนด้วยความหวังดี เขาน่ะไม่ชอบให้ใครมาแข็งใส่หรอก
“อะอะ ผมให้เวลาอาจารย์คิดจนพวกผมเดินไปส่งที่หน้าห้องแล้วกัน”
เธอเลือกที่จะเงียบเพื่อครุ่นคิดตามที่ผมบอก ปกติคงจะใช้เวลาไม่ถึงห้านาที
นี่ปาเข้าไปสิบห้านาที การพยุงคนเจ็บ ไม่สิเดินไปได้ห้าก้าว เธอก็ขอขี่หลังเจ้าภีม
โดยให้เหตุผลว่าไม่ให้กระทบบาดแผล
….เจ้าภัทร…
