ภรรยาวิวาห์ร้าง – ปัณชญา
เมื่อสิ้นสุดพันธะ เธอกับลูกก็ต้องจากไป
และเป็นได้แค่คนที่เขาไม่รัก…
“คุณปัฐน์คะ…”
“ถอดชุดออกซะ”
แต่ไม่ทันที่ พะนอขวัญ จะได้เอ่ย ปัฐน์ กลับออกคำสั่งสวนกลับมา
หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นมองเขาที่เดินไปยังตู้เสื้อผ้าแล้วรื้อค้น
ไม่นานก็เดินวนมาหยุดลงตรงหน้าของเธอ
“หรืออยากจะให้ผมถอดให้”
สิ้นวาจาปัฐน์ก็ทำตามที่กล่าวทันที ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไป
ปลดกระดุมเสื้อที่เปียกชุ่ม แม้พะนอขวัญจะขยับตัวถอยห่าง
แต่ปัฐน์ก็โอบเอวคอดให้กลับมาชิดใกล้
“บัวถอดเองได้ค่ะคุณปัฐน์”
พะนอขวัญเอ่ยบอกแล้วดันอกกว้างให้ห่างออก
พร้อมส่งสายตาไปบอก ฝ่ายปัฐน์จึงยินยอมถอยห่าง
มือยื่นเสื้อตัวโคร่งของตนเองไปให้พร้อมกับผ้าขนหนู
พะนอขวัญรับเสื้อผ้าไปแล้วหันหลังให้กับคนตัวโต
สองเท้าก้าวเข้าไปในห้องน้ำ
แต่ก็ถูกหยุดด้วยประโยคที่ทำให้เธอเนื้อตัวสั่น
“พรุ่งนี้เราต้องไปที่อำเภอ…ไปหย่ากัน”
