ภรรยาผิดคิว – รอยจินต์
“ผมขอโทษนะแก้ว ผมขอโทษ ผมรักคุณจริง ๆ อย่าเลิกกับผมนะ”
เสียงครางราวละเมอกระทบหูจนเธอชะงักไปชั่วครู่….
เขาถูกบอกเลิกจากแฟนของเขาหรือ…ใจแวบสงสาร
สติชะงักนิ่งชั่วขณะ ทำให้ปากหนานุ่มเลื่อนมากดบดบี้ปากอิ่ม
พวงชมพูของเธอได้อย่างง่ายดาย จนตื่นตระหนกตาโต
ร้องประท้วงเสียงอู้อี้ พยายามรวบรวมแรงกำลังทั้งดึง
ทั้งดันร่างเขาออกจากตัว….แต่ไม่เป็นผล
ลิ้นสากเลาะไล้ความอุ่นไอแผ่ซ่านความหวานที่ไม่เคยเจอจนเคลิ้มละลายตามไป
เขาดูดดื่มริมฝีปากบางของเธอจนพอใจก็คลายตัวดึงปากปล่อยมันเป็นอิสระ
ปล่อยเสียงครางครวญพร่ำรำพันคำแก้ต่างแก้ตัว อ้อแอ้ฟังแทบไม่ได้ศัพท์
คลอเคล้ากลิ่นสุราที่คลุ้งกระจายจนฉุนจมูก แต่ความใกล้กัน
จนหน้าแทบชนฟางข้าวได้ยินถ้อยคำนั้นอย่างดี
“เชื่อผมนะ ยัยนั่นเป็นแค่เด็กในบ้าน
ไม่ได้สลักสำคัญอะไรกับผมเลย ผมรักคุณนะแก้ว”
ยัยนั่นเป็นแค่เด็กในบ้าน…ยัยนั่นงั้นหรือ แล้วยัยนั่นคือใคร ถ้าไม่ใช่เธอ
ผ่านมาเกือบเก้าปีความรังเกียจยังไม่เคยเลือนหายจากใจเขาเลยหรือ
นับแต่วันที่เธอก้าวย่างเข้ามาในบ้านพิธารัชตภาค
