พ่ายพิสุทธิ์ – ปลอบขวัญ
หัวใจที่แข็งแกร่งมั่นคง แนวแน่ในสิ่งที่ยึดถือกลับต้องแพ้พ่าย…
จากตั้งใจจะร้ายกลับพ่ายแพ้ให้กับรักที่แสนบริสุทธิ์
รักบริสุทธิ์จาก ‘น้ำค้าง‘ ว่าหนักหนากับใจแล้ว
แต่ทันทีที่ ‘ยัยหนูแก้มแดง‘ ปรากฏตัว หัวใจของ ‘เมฆา‘
พลันได้ประจักษ์ถึงความพ่ายแพ้อย่างราบคาบ !
“นายจ๋าอยากฟังความลับของหนูไหม”
เมฆาก้มลงมองคนที่เงยหน้าขึ้นมาหากัน หนูน้อยเรียกเขาเช่นนี้
อย่างที่เขานึกอยากฟัง คำจ๊ะจ๋าน่ารักเหลือเกิน
“หืม ? ความลับหรือคะ”
เขาย่อตัวลงข้างยัยหนูแก้มแดง จับเอาตะกร้าผลไม้มาถือไว้เสียเอง
ดวงตาคู่คมไม่พอใจเมื่อเห็นรอยแดงบนมือน้อย เขาลูบมันแผ่วเบา
“ค่ะ แต่นายจ๋าห้ามบอกคนอื่นนะ”
เสียงนั้นดึงเมฆากลับมาหาใบหน้าของหนูน้อย
“หนูจะบอกนายจ๋าคนเดียว”
“สัญญาค่ะ”
เมฆายิ้มกว้างเมื่อประโยคเจื้อยแจ้วบ่งบอกว่าเขาสำคัญ ไม่รู้ละ
การที่บอกเขาคนเดียวเขาควรจะเหมาเอาได้สิว่าเขาสำคัญกับยัยหนู
“ที่จริงหนูชอบแอปเปิลแบบนั้นมากที่สุดเลย”
“…”
เมฆาฟังอย่างตั้งใจ แต่ใจเขาหมองหม่นเมื่อใบหน้าของหนูน้อย
คลอไปด้วยความเศร้า เด็กตัวเท่านี้มีเรื่องใดให้เศร้าหนอ? แล้วทำไมเขาเศร้ากว่า
ทว่าความเศร้ากลับทบเท่าทวีเมื่อสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยในประโยคต่อมา
“แต่หนูไม่ทานดีกว่า เพราะว่าแม่จะเหนื่อยอีก
แม่จะเหนื่อยมาก ๆ หนูไม่อยากให้แม่เหนื่อยเพราะหนู”
“…!”
เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ตรงคอ คล้ายความขมขื่นชนิดหนึ่ง
พานให้เมฆาหายใจไม่ออก เขาสาบาน ทุกวันเขาจะมีแอปเปิล
ให้ยัยหนูนี่ทานทุกวันเลยเชียว ! คอยดูสิ !
