พลิกฟ้า ท้าชะตา (นิยายจีน) – ชงเมิ่ง聪梦(miyukao)
หยวนหมิงเหม่ย เพียงคิดเอ่ยปากทักท้วง แต่ไม่ทันได้เปล่งเสียง
สองเท้าพลันลอยจากพื้น มือบางยกขึ้นคล้องคอเขาโดยไม่รู้ตัว
เพียงแต่เมื่อเห็นว่าสองเท้าของเขาพุ่งตรงไปยังห้อง
ที่นางใช้หลับนอนมาร่วมเดือน สติที่หายไปเมื่อครู่พลันกระจ่างแจ่มชัดในทันที
“เอ่อ…องค์รัชทายาทเพคะ หม่อม…หม่อมฉัน..
นอนไม่หลับมาหลายคืนอยากเดินเล่นอีกสักครู่เพคะ”
“คืนนี้ข้าจะทำให้เจ้าหลับสนิทเลยทีเดียว”
“เอ่อ…”
ประโยคเช่นนี้แม้แต่สตรีมิออกเรือนก็ยังเข้าใจความหมาย
ไม่ต้องใช้เวลาคิดนานนางย่อมตีความหมายออกในทันที
“แต่…หม่อมฉันหิวเพคะ อยากทานของว่างสักเล็กน้อยก่อนนอน”
“อีกสักครู่ข้าจะทำให้เจ้าอิ่มจนไม่อยากทานแม้แต่อาหารเช้า”
ใบหน้าหวานตื่นตระหนกมากกว่าเดิมเมื่อเขาพานางเดินเข้ามาด้านในห้อง
ยามนี้โอกาสของนางเหลือน้อยเต็มทีในเมื่อไม้อ่อนไม่ได้ผล
เห็นทีนางต้องใช้ไม้แข็งเสียแล้ว
รัชทายาท หยางเว่ยหลง วางร่างพระชายาตัวน้อยลงบนเตียง
พร้อมทั้งโน้มตัวเองลงทาบบนตัวของนาง สองแขนเท้าพื้นเตียง
ในระยะประชิดจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
“พระองค์เป็นถึงรัชทายาทจะทรงผิดสัญญาเช่นนี้ไม่ได้นะเพคะ”
“เช่นนั้นนับจากนี้ข้าไม่ใช่รัชทายาท”
