พระชายาแสวงพ่าย (นิยายจีน) – ตันเหมย
หนุงหนิง สาวไทยยุคคริสต์ศักราช 2199
ต้องการข้ามมิติเวลาเพื่อไปทำงานวิจัยในสมัยกรุงศรีอยุธยา
แต่ดันหลุดเป้าหมายไปโผล่ที่ดินแดนต้าชิงเสียอย่างนั้น
เธอต้องกลายมาเป็น หนิงเอ๋อร์ นางกำนัลต๊อกต๋อยในตำหนักพระสนมเต๋อเฟย
และหลงเข้าสู่วังวนแย่งชิงบัลลังก์ของเหล่าองค์ชาย
แต่นั่นยังไม่ทำให้สาวมั่นเสียศูนย์
ได้เท่ากับการเป็นที่โปรดปรานของ องค์ชายสี่อิ้นเจิน
ถ้าจะคิดให้ดี เธอกำลังถูกบรรพบุรุษฝั่งอากงขอแต่งงานไปเป็นพระชายา
โอ้! หนุงหนิงเพลียชีวิตยิ่งนัก!
คนผู้นี้ไร้ความรู้สึก หรือว่าขี้เก๊กกันแน่นะ คิดได้ดังนั้น
เธอก็แตะจูบริมฝีปากของยงชินหวัง ขอชิมอ๋องสักคำ
เขาปล่อยมือราวกับถูกไฟลวก ใบหน้าคมคล้ามมีสีเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
และเป็นฝ่ายสับสน ไม่มั่นคง เต็มไปด้วยความปั่นป่วน
นาราถึงกับยกมือขึ้นทาบอก อุทาน โอ้ว…แม่เจ้า
ท่านอ๋องยิ่งเขินแล้วหน้ายิ่งโหด ริมฝีปากของเขาก็นุ่มดี
ส่วนดวงตาดุเหมือนรูปแกะสลักองค์เทพปางพิโรธ น่ากลัวโคตรๆ
แต่แก้มแดงๆ ของเขากลับช่างน่ามองเสียนี่กระไร
ไอ้หยา…น่าแกล้งจริงๆ ที่แท้เขาก็เป็นพวกขี้เก๊ก
“แบบนี้ต่างหากเพคะ เขาถึงจะเรียกว่าไม่งาม โอ้ ขอบคุณสวรรค์
นังหนุงหนิงมีวาสนาได้ลวนลามท่านอ๋อง ชื่น…ใจ…”
“เจ้า! เจ้า! เจ้านี่ช่างห่างไกลจากคำว่ากุลสตรียิ่งนัก”
“เขาเรียกว่าจูบทักทาย ใครๆ เขาก็ทำกันเพคะ”
