พยาบาทรัก…ลวงใจ เล่ม 1-2 (จบ) – อัญญาณี
พยาบาทรักลวงใจ เล่ม 1
“จำใส่หัวของเธอเอาไว้ ฉันไม่เคยรักเธอเลย แม้แต่คิดก็ยังไม่เคย สิ่งที่ฉันทำลงไปทั้งหมดมันเป็นแผนการของฉันเอง แผนที่จะทำให้เธอรักเธอหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วต่อจากนั้นฉันก็จะเขี่ยเธอออกไปจากชีวิตของฉัน เหมือนกับที่เธอเคยทำกับผู้ชายหลายคนยังไงล่ะ ให้เธอเจ็บเจียนตาย ให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำเอาไว้”
คำพูดประโยคไร้ซึ่งความใยดีของเขา มันมีอานุภาพความเจ็บที่รุนแรงโหมซัด มันทิ่มแทงทะลุผิวเนื้อชั้นนอกแทรกซอนเข้าไปถึงเนื้อใน
บริเวณหัวใจคือจุดที่เธอเจ็บช้ำ จากเข็มเหล่านี้มากที่สุด เจ็บลึกลงไปถึงขั้วหัวใจ ลมหายใจของเธอนั้นก็ไม่ต่างกันเลย
วชิราภรณ์ กำลังสูดความปวดร้าวความเสียใจเข้าไปในร่างกาย
หล่อรวมกับเจ็บช้ำที่อัด แน่นในหัวใจ ไม่ต้องบอกเลยว่าตอนนี้เธอมีความรู้สึกอย่างไร
ตรอมตรมเกินกว่าที่จะ หยั่งได้ว่ามากน้อยแค่ไหน
พยาบาทรักลวงใจ เล่ม 2
“ผมรักคุณนะผึ้ง ผมรักคุณ ผมขอโทษในทุกสิ่งที่ผมทำลงไปทั้งหมด ผมขอโทษ”
น้ำเสียงที่แสดงถึงความเสียใจจากการกระทำของตัวเอง พรั่งพรูออกมาจากปากหนา ที่ขยับบอกคำรักและคำขอโทษ
แต่ทว่าวชิราภรณ์ที่บัดนี้หัวใจสาวแกร่งยิ่งกว่าเพชร ไม่ได้ยินดียินร้ายกับคำรักและคำขอโทษของธัญญ์เลย
“รักเหรอ ฮึ!!” เธอหัวเราะในลำคอ
“ความรักของคุณมันมาช้าเกินไป ช้า…จนฉัน ไม่ต้องการส่วนคำขอโทษของคุณฉันให้อภัย เราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ต่างคนต่างเดิน ต่างคนต่างใช้ชีวิต แล้วเรื่องลูก คุณไม่ต้องห่วง ฉันจะเลี้ยงเขาให้ดีที่สุดเท่าที่แม่คนหนึ่งจะเลี้ยงลูกได้ แล้วฉันก็จะไม่บอกลูกของฉันด้วยว่า พ่อของเขาทำเลวอะไรไว้กับแม่ของเขาบ้าง ฉันจะบอกลูกว่า พ่อของเขาตายไปแล้ว”
“แต่ผมยังอยู่นะ ยังไม่ตาย ผึ้งทำแบบนี้ไม่ได้ ลูกของเราต้องการพ่อนะ”
“คุณตายไปแล้ว คุณตายจากฉันไปตั้งแต่วันนั้น วันที่คุณบอกว่าคุณทำทุกอย่างเพื่อการแก้แค้น เพราะฉะนั้นคุณอย่ามาทวงสิทธิ์ของความเป็นพ่อ คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดคำนั้นด้วยซ้ำ คุณธัญญ์”
