พยศรักสุภาพบุรุษร้าย – เพลงขวัญ
เพราะหนี้หนึ่งร้อยล้านของครอบครัว ฟองดาว ธนาวุฒิรักษ์
สาวไทยวัยยี่สิบสามปีจึงตัดสินใจปลอมตัวเป็นชายบุกหาเจ้าหนี้รายใหญ่
เพื่อเจรจาเรื่องหนี้ของครอบครัว แต่หญิงสาวไม่คิดมาก่อนเลยว่า
‘เจ้าหนี้’ รายนั้นจะเป็นถึงพยัคฆ์ไร้ใจแห่งรัสเซีย อีวาน อีวานอฟ
คือมาเฟียหนุ่มผู้มีดวงตาสีฟ้าคราม ใบหน้าคร้ามคม นิสัยดุดันและเย็นชา
เหมือนทุ่งน้ำแข็งอันว่างเปล่า เขาจับฟองดาวได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้า
และยื่นข้อเสนอให้เธอต้องเป็น ‘สมบัติ’ ของเขาแต่เพียงผู้เดียว
แลกกับการยกหนี้ให้ทั้งหมด และเมื่อฟองดาวตอบตกลง
เธอก็พบว่าการเอาตัวรอดไม่ให้ถูกพยัคฆ์หนุ่มแผดเผา
ด้วยไฟเสน่หานั้นยากเย็นกว่าการผ่อนหนี้หลายเท่านัก!
“อย่านะ… ปล่อยผม ผมเป็นผู้ชาย!”
“ปากแข็งนัก… งั้นมาพิสูจน์กันดีกว่า”
ฟองดาวตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อถูกลากเข้าห้องนอน เท้าเล็กๆ
หมายจะกระทืบขาอีกฝ่ายแต่เป็นไปไม่ได้เลย หนำซ้ำเขายังดึงวิกผมหล่อนออก
ปล่อยเรือนผมสีน้ำตาลเข้มเกือบดำทิ้งลงคลอเคลียใบหน้าหวาน
“ผมยาว”
อีวานหัวเราะเสียงเย็น โยนคนตัวเล็กลงโครมบนเตียงคิงไซส์
หญิงสาวรีบยันกายขึ้น พยายามคลานหนีอีกฝ่ายแต่ข้อเท้าเล็กบางกลับถูกรวบ
กระชากจนถลาไปอยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ จากนั้นจึงพลิกตัวหล่อนขึ้น
ตรึงสองมือบางไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว
“คุณบอกว่าคุณเป็นผู้ชายใช่ไหม”
เขาถาม ดวงตาเย็นเยียบ ปลายนิ้วแกร่งปลดกระดุมหล่อนออกทีละเม็ด
ผ้ารัดอกสีเนื้อถูกตะขอเกี่ยวจนตึงปรากฏเต็มสายตา นัยน์ตาสีฟ้าคราม
กวาดมองทั่วเรือนร่างบอบบาง เอวเล็ก…สะโพกผายออก
ดูอย่างไรก็เป็นสัดส่วนของผู้หญิง มือใหญ่อีกข้างถือวิสาสะ
ปลดตะขอผ้ารัดอกออกทีละตัว ไม่กี่วินาที ทรวงอกขาวผ่องอวบอิ่ม
ก็ปรากฏเต็มสายตา ทำเอาเจ้าของร่างสมส่วนหน้าร้อนวูบ
“อย่านะ…อย่ามองนะ!”
ฟองดาวร้องเสียงหลง แทบร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อ แทนที่จะสนใจ
คำร้องขอนั้น มาเฟียตัวร้ายกลับถือวิสาสะทาบมือของเขา
ลงกับเนื้อนุ่มๆของหล่อน เค้นคลึงเบาๆเหมือนวัดขนาดอย่างไรอย่างนั้น
“ผู้ชายไม่มีหน้าอกแบบนี้หรอกนะ…ฟง….
หนุ่มๆน่ะมีแต่อกเรียบเป็นกระดาน แต่แบบนี้มันเรียกว่า ‘ล้นมือ’”
