บุปผาไร้กลีบ (นิยายรักจีนโบราณ) – เกาอีซี
“จูบไม่ได้เรื่อง จูบน่ะมันต้องแบบนี้”
นางบ่นอุบก่อนจะสาธิตอย่างผู้เชี่ยวชาญ กระชากร่างสูงใหญ่ตรงหน้ากดลงพื้น
ร่างเล็กตามลงทับเอวหนา ใบหน้ายิ้มอย่างผู้มีชัย
ก่อนจะกระแทกลงจูบริมฝีปากหยักแดงนั้นอย่างเร่าร้อน
บดเคล้าอย่างดึงดันเอาแต่ใจ ขบกัดริมฝีปากเขาจนห้อเลือด
“หยามกันเกินไปแล้วเจ้าจิวฉิง”
ชายหนุ่มตวัดร่างเล็กมาอยู่ด้านล่าง ก่อนตัวเขาจะพลิกกลับขึ้นเป็นฝ่ายรุก
จับคางมนบีบแน่นจนได้ยินเสียงกรามดังขึ้น
ก่อนจะตะบมจูบริมฝีปากอิ่มช้ำที่บวมแดงอย่างดุดัน
เปลี่ยนกันรุกเปลี่ยนกันรับอย่างถึงพริกถึงขิง
ไม่สนใจสายตานับร้อยของทหารที่ยามนี้กำลังจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย
บางพวกถึงกับหันไปวางพนันกันว่าท่านแม่ทัพกับฮูหยินน้อย ใครกันจะยอมแพ้ก่อน
ไม่สนใจว่าพวกเขากำลังจูบกันหน้าลานฝึกซ้อม
หนึ่งร่างบุรุษสูงใหญ่กำยำกับหนึ่งร่างสตรีอ้อนแอ้นอรชรน่าถนอม
กลับกอดรัดกันนัวเนีย กลิ้งไปทางโน้นทีทางนี้ที
