บทจะรัก…ห้ามไม่ได้ – ฟ้าน้ำค้าง
‘ลลิศา‘ นักศึกษาปีหนึ่งถูกแฉว่าเป็น ‘เด็กเสี่ย’
ทั้งที่ความจริงเธอก็แค่เป็นแฟนกับ ‘เสี่ย’ ไม่ใช่เด็กของเขาสักหน่อย
“แกะซะสิ ชอบก็เอา ไม่ชอบจะได้เอาไปเปลี่ยน”
ลลิศาหยิบถุงสีขาวใบใหญ่ขึ้นมา ซึ่งถุงใบใหญ่นั้น
มีตัวหนังสือที่เขียนว่า ‘Gucci’ จากนั้นก็แกะกล่อง
ซึ่งห่อไว้ด้วยถุงผ้าหลายชั้นจนปรากฏกระเป๋าสตางค์
กระเป๋าสะพายใบเล็ก กระเป๋าเป้ใบใหญ่
“สีมันจะมืดๆ ชอบรึเปล่า”
เพราะเขาสั่งโดยอ้างจากความชอบของตัวเองเป็นหลัก
ทั้งยังเห็นว่าสีพวกนี้ไม่ทำให้เก่า ทั้งยังดูคลาสสิค
“โห ชอบสิคะ สวยมากเลย คุณซื้อให้หนูจริงๆ อ่ะ”
ลลิศาน้ำตารื้น เขาช่างดีกับเธอได้มากมายจริงๆ
“อื้ม เห็นว่าใบเก่าขาดแล้วไง”
เขาหมายถึงใบที่เธอพกมาจากที่บ้านโน่น ซึ่งมันก็แอบยุ่ยหน่อย
เพราะใช้ตั้งแต่เธอเพิ่งจะเข้ามอปลายแล้วนี่เนอะ
“ขอบคุณมากนะคะ”
คนได้รับของขวัญชิ้นโตอดไม่ได้ที่จะพูดซ้ำ
“ขอกอดหน่อยได้ไหม”
“ฮะ!”
เขาไม่ทันได้อนุญาต ลลิศาก็โถมตัวเข้ากอดเขา
แล้วเอาแก้มซบกับอกกว้างๆ ฮืออ เธอได้กลิ่นหอมของเขาด้วย
กลิ่นเดียวกับน้ำหอมในห้องของเขาเลย
สารภาพเลยว่าเธอชอบเข้าไปในห้องของ รวิศ
ตอนเขาไม่อยู่เพื่อแอบดมกลิ่นนี้บ่อยๆ
แม้รวิศจะเคยบอกว่าไม่ชอบให้เธอเข้าไปยุ่งห้องของเขา
แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยล็อคประตูห้องเลย
