นักธุรกิจพ่อลูกอ่อน – คณานางค์
เขาไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองเผลอไข่ทิ้งไว้ในท้องพนักงานในบริษัท
กว่าจะรู้ว่าเป็นพ่อคนลูกน้อยก็ครบห้าเดือนแล้ว
‘รณภพ’ หัวเสียฉีกผลตรวจดีเอ็นเอทิ้ง ไม่อยากเชื่อ
ทว่าเขาจำนนด้วยหลักฐาน เขายอมรับเลี้ยงลูก ส่วนแม่ของลูกเขาไม่ยอมรับ!
‘เฟื่องลดา’ เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาไม่เคยมีตัวตนในสายตาเขา
เพราะอยากเลี้ยงดูและอยู่ใกล้ลูก จึงต้องยอมทนฟังคำดูถูกย้ายเข้ามาอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน
ณ ที่แห่งนั้น ไม่มีวันไหนเลยที่เขาไม่ด่าทอตนเอง
แค่ทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุดเฟื่องลดาคิดเท่านั้น
แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเขาจะบังคับให้หล่อนเป็นทั้งแม่และเมียบำเรอ
“นึกว่าจะกำลังมีความสุขอยู่กับเสื้อผ้าเครื่องสำอางใหม่
ฉันมาเอานามบัตรของไอ้รันคืน มันคงไม่ได้อยากจะให้เธอติดต่อไปให้มันรำคาญสักเท่าไหร่”
“เฟื่องยังไม่ได้ดู ยังไม่ได้จำเบอร์ คุณภพไม่ต้องกังวลหรือถามเฟื่องต่อเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกนะคะ”
“ตีหน้าเศร้าทำไม” ก้าวเท้าเข้ามาประชิดกระทั่งแผ่นหลังหล่อนชนกำแพง
“คนเขารู้กันทั้งบ้านแล้วว่าเธอนิสัยเลวร้ายแค่ไหน ไอ้รันมันก็รู้แล้ว!
สมน้ำหน้าเถอะนะเพราะคงจะไม่มีใครหลงซื้อของฝากมาให้เธออีก”
“เฟื่องไม่เคยอยากได้ของของคนอื่น ถ้าคุณภพไม่สบายใจ… เอากลับไปได้เลยค่ะ”
“ไม่จำเป็น แค่เศษเงินของไอ้รัน อยากจะใส่จะลองกี่ครั้งก็เรื่องของเธอ ร้องไห้ทำไม!”
ปลายนิ้วแข็งแรงจับปลายคางหล่อนบีบและบังคับให้เงยหน้าขึ้นมามองตนเอง จะได้เห็นชัดๆ ว่าร้องไห้จริงหรือเสแสร้ง
