นพรัตน์ & ณัชชา – SHASHA
“ในเมื่อเราย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
ก็อยากจะขอร้องเธอสักสองเรื่อง…จะได้ไหม”
คราวนี้เป็น นพรัตน์ ที่ใจคอไม่ดีขึ้นมาบ้าง มองแผ่นหลังของเธอ
หยั่งเชิงอึดใจเดียว ถามกลับสั้นๆ
“อะไร”
“คือ…”
เอ่ยขึ้นมาคำหนึ่งอย่างลังเล ก่อนจะหันมองข้ามไหล่สบตากับเขาตรงๆ
พูดด้วยน้ำเสียงให้ฟังดูกังวลใจอยู่พอประมาณ
“คือตอนนี้เรากำลังคบอยู่กับติน เธอจำตินได้ใช่ไหม
เอ่อ ธารินทร์ที่เรียนห้องเดียวกันกับพวกเราน่ะ…
และเรากับตินก็มีแพลนจะแต่งงานกันปลายปี”
จากใบหน้าที่ดูเฉยเมยของชายหนุ่มค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นขมึงบึ้งตึงในทันที
ใบหน้าหล่อเหลาบัดเดี๋ยวแดงบัดเดี๋ยวเขียว แววตาที่จ้องตอบดูคุกคามเอาเรื่อง
แล้วก็นิ่งอยู่เป็นนาน พูดอะไรไม่ออกราวกับถูกน็อคด้วยหมัดนุ่ม ๆ
ที่ซ่อนก้อนเหล็ก ก้อนเล็กๆ แต่ใส่อัดกันจนแน่นที่ปลายนวมนั่น
เห็นท่าทีเขาแล้ว ยิ้มบางๆส่งให้ เอ่ยต่ออีกหน่อย
“อยากขอร้องแค่ว่าอย่าพูดเรื่องเมื่อคืนนี้ออกไปจะได้ไหม ขอให้มันจบลงที่นี่”
หยุดหน่อยหนึ่ง ประเมินท่าทีของเขาเห็นแววตาเหมือนกับมีกองไฟเต้นเร่าๆในนั้น
ก็หลุบตาลง ยิ้มน้อยๆ บอกต่ออีกข้อ
“และระหว่างเรา มันจะต้องไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก”
ย้ำด้วยเสียงหนัก ๆ ในตอนท้าย
“ได้ใช่ไหมนพรัตน์”
ในอกในใจเขาเดือดพล่านคล้ายมีคนจุดไฟตั้งเตาอยู่ข้างในนั้น
นพรัตน์ยืดตัวตรง สูดลมหายใจเข้าอย่างต้องการระงับอารมณ์ที่เดือดปุดๆ
หลังจบคำขอร้องของเธอ
มีแพลนจะแต่งงานกับธารินทร์อย่างนั้นหรือ
อย่าพูดเรื่องระหว่างเขากับเธอเมื่อคืนนี้อีกอย่างนั้นหรือ
และ เรื่องแบบเมื่อคืนนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้นอีก…อย่างนั้นหรือ
นพรัตน์บิดริมฝีปากลง แล้วว่าเสียงหยัน
“ไอ้แว่นมันคงดีใจน่าดู ที่เมียมัน มีประสบการณ์เข้าหอมาแล้ว”
