นกน้อยในกรงไม้ – ณัฐณรา
“เป็นแฟนผมป่ะ”
ต้นตระการ พูดแล้วก็ยกกระติกน้ำชานมในมือดูดอึกใหญ่
ปักษาสวรรค์ เหลือบมองผู้ชายตัวใหญ่ที่ยืนเท้าเอวข้างหนึ่ง
มืออีกข้างยกกระติกดูดน้ำ ยืนใต้ร่มไม้ด้วยกัน
อีตานี่…
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ชอบมีภาระ”
“ภาระอะไร… เขาเรียกพันธะหรือเปล่า”
“นั่นแหล่ะ ฉันไม่อยากเป็นนกในกรงทอง”
ปักษาสวรรค์ยักไหล่
“มีเจ้าของ มีแฟน ก็เหมือนมีกรงครอบฉันไว้”
“ผิดแล้วคุณ ถ้าเป็นแฟนผม คุณก็อยู่ในกรงไม้ ตีซี่ห่างๆ
จะบินปร๋อไปไหนมาไหนก็ได้ ขอแค่อย่างเดียว ไม่ว่าจะไปไหน
ให้ผมเป็นบ้าน เป็นที่สุดท้ายที่คุณจะกลับมาก็พอ”
เสียงหนักแน่นนั่นทำให้หญิงสาวหัวไปมอง เธอเห็นเขามองมาอยู่ก่อนแล้ว
“กรงไม้? กรงทองก็ซี่ห่างๆได้นี่ “
“ใช่… แหม…กรงทองมันแพงไป
ทองบาทละเท่าไหร่กันคุณ เอากรงไม้นี่แหล่ะ ประหยัดดี”
ผู้ชายตรงหน้าเธอยิ้มยิงฟัน
“…”
หญิงสาวมองคนตรงหน้า คิ้วสวยเลิกขึ้นสูงข้างหนึ่ง
“นี่จริงจัง?”
“มากด้วย ไม่เชื่อล่ะก็”
ต้นตระการคว้ามือเล็กของหญิงสาวขึ้นมา
แล้วก็กางมันทาบตรงหน้าอกข้างซ้ายของเขา
“คุณคิดว่ายังไงล่ะ ใจผมเต้นแรงขนาดนี้ คุณคิดว่าผมพูดเล่นหรือไง
นี่ผมตื่นเต้นและลุ้นแทบบ้าแล้วนะ ปักษาสวรรค์”
“ปลัดต้นตระการ”
หญิงสาวดึงมือออกแต่ว่าเขากลับยื้อไว้แน่น เธอขมวดคิ้ว
“คุณขอฉันเป็นแฟน บอกว่าชอบฉันนี่เพียงเพราะว่า
ข่าวลือพวกนั้นใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นล่ะก็ไม่จำเป็นเลยนะ มัน…”
“ผมดูเหมือนพระเอกนิสัยดีที่จะรับผิดชอบชื่อเสียงผู้หญิง
ที่ไม่ได้รักไม่ได้ชอบด้วยการขอเธอเป็นคนรักหรือเปล่า”
“ไม่เหมือนสักนิด คุณดูโคตรจะห่างไกลจากคำว่าพระเอกนิสัยดีด้วยซ้ำ”
คนตรงหน้าเขาก็ตอบอย่างไม่ถนอมน้ำใจสักนิดเดียวเช่นกัน
“นั่นแหละ ผมว่าผมชอบคุณนะ ผู้หญิงแปลกๆ เสน่ห์ดิบๆ
อย่างคุณหายาก เรามาลองคบกันดูไหม”
“คนก็จะยิ่งเชื่อเรื่องที่ฉันไปทำอะไรกับคุณน่ะสิ”
ปักษาสวรรค์กลอกตา
“นี่มันไม่ใช่การช่วยแล้วคุณ นี่มันการซ้ำ เหมือนกระพือลมใส่กองไฟมากกว่า”
“เฮ้… ผมชอบคุณจริงๆนะ”
“อือ แล้วไง ฉันต้องชอบคุณตอบไหมล่ะ บ้า! ฉันไม่เอาด้วยหรอก”
หญิงสาวขู่ฟ่อ
“ปล่อยมือฉันได้แล้ว”
“คุณแก้มแดงนะ”
“อากาศมันร้อน”
“แต่เมื่อเช้าอากาศ 19 องศาเองนะ”
ชายหนุ่มแย้ง และปักษาสวรรค์ก็ถลึงตาใส่เขาอีกรอบ
“ปล่อยมือฉันได้แล้ว นี่มันเวลางานนะคุณ”
“ยัง นี่เพิ่งเที่ยงห้าสิบห้านาที เป็นเวลาพัก ไม่ใช่เวลางาน”
ต้นตระการบอกพลางยิ้มยียวน
“บอกมาว่าคุณตกลงจะคบกับผม”
“อุวะ!”
ปักษาสวรรค์ร้อง แล้วก็ แล้วดึงมือออกจนสำเร็จก่อนจะถลึงตาใส่เขา
“ได้… อยากจะคบกันก็ได้”
ชายหนุ่มเบิกตากว้าง ยิ้มมุมปาก
“จริงนะ เราจะคบกันจริงๆนะนก”
“คบก็คบสิ”
หญิงสาวถอนหายใจ ตีหน้าเฉย
“แต่บอกก่อนนะว่าถ้าคบกับฉันแล้ว อย่าได้เจ้าชู้
ไม่อย่างนั้นคุณมีหวังได้กินน้ำใต้ศอกแน่”
“เดี๋ยว… อะไรนะ ผมต้องกินน้ำใต้ศอก?
ผู้หญิงไม่ใช่หรือคุณที่ต้องกินน้ำใต้ศอก”
ผู้ชายที่ยิ้มจนเห็นฟันสีขาวสะอาดตาเลิกคิ้ว ถามอย่างงุนงง
“ศอกฉันนี่ไงล่ะ เจ้าชู้เมื่อไหร่ได้โดนศอกแน่”
“…”
ชายหนุ่มนิ่งไป มองคนที่บอกว่าไม่อยากคบ
ไม่เต็มใจคบแล้วก็หรี่ตามองเธอ
“นี่คุณแน่ใจนะว่าไม่เต็มใจคบกับผมสักเท่าไหร่”
