ดั่งดวงหฤทัย – ลักษณวดี
พระโอษฐ์แย้มสดใสกับความทรงจำอันอ่อนหวาน
‘เพลงนี้’ ร้องประทานครั้งแรกในอุโมงค์น้ำแข็ง เพลงที่อ่อนหวานที่สุดของกาสิก
เพลงที่ผู้ชายจะร้องให้ผู้หญิงคนพิเศษสุดฟัง
ตอนรับสั่งอย่างนั้นยังเข้าพระทัยว่า ผู้หญิงพิเศษสุดคือพระคู่หมั้น
และแล้ว กาลเวลาผ่านมา ผู้หญิงคนพิเศษสุด คือใครเล่า?
“หม่อมฉันไม่เคยสาบาน เพราะศักดิ์แห่งเจ้าหลวงย่อมเหนือคำพูดใดใด
ทว่าวันนี้ ทรรศิกา…ทรงฟังไว้
หม่อมฉันสาบาน…จะมีชีวิตเพื่อรอ…ฝ่าบาท…องค์เดียว”
พระสุรเสียงคลับคล้ายสะดุดนิดๆ
“ยามใดเสด็จกลับพันธุรัฐ ยามใดที่ทอดพระเนตรข้ามทิวเขามา
ขอให้ทรงรำลึกว่า หม่อมฉันอยู่บนยอดอิสินทร มองลงมา..แลหา..พระองค์เดียว
สิ่งที่มีค่าสุดในชีวิตของหม่อมฉัน…ฝ่าบาท!”
เธอ…มิใช่สายน้ำ แต่เธอเย็นฉ่ำชื่นหวาน
เธอ…มิใช่ลำธาร แต่เธอไหลผ่านเนื้อหัวใจ
แด่เธอผู้เดียว… ทรรศิกา เธอผู้เป็นดั่งดวงหฤทัย!
