ดวงใจในปกครอง – โอบขวัญ
เด็กอุปการะกับผู้ปกครองจอมดุ!
หน้างอคอแข็งยังไม่พอ เอกฉัตร ยังปากร้ายหัวใจด้านชา
ไร้ความเมตตาต่อผู้หญิงตัวน้อยๆ อย่าง แพรไหม
ด้วยการผลักไสเธอไปเรียนต่อเสียไกล
ชิ! เขาไม่มีท่าทางยินดีเลยสักนิดที่เห็นเธอกลับมา
และไม่คิดจะไถ่โทษที่เคยทอดทิ้งอย่างไม่ไยดีสักหน่อยเลยเหรอ
ไม่เป็นไร เขาไม่รุก เธอบุกเอง…
ขั้นแรก เธอจะลองกระโดดขึ้นเตียงขอเขานอนด้วยคน
จะลองคลอเคลียออดอ้อนออเซาะ แต่ดูเขาสิ
ทำหน้าบูด หน้าบึ้ง หน้าตึงอย่างกับเพิ่งไปกินรังแตนมา!
“หายโกรธหนูแล้วนะคะ”
“หือ ฉันไปโกรธอะไรเธอตอนไหนมิทราบ”
เอกฉัตรเลิกคิ้วสงสัย
“ก็…หนูทำให้คุณโกรธ”
“เปล่าโกรธ”
เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“แน่นะคะ”
“ไปกินข้าวกันดีกว่า”
เขาเปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อเห็นสายตาคาดคั้น
ปนจับผิดของเด็กดื้อที่ชอบงอแง
“ขี้โกง”
“ใครโกงไม่ทราบ”
เขาทำเสียงกลั้วหัวเราะ มองเด็กบนตักตาหยี
“คนแก่ขี้โมโหไง”
“หือ…ใครแก่”
เอกฉัตรทำตาดุ ต่างจากคนตัวเล็ก
ที่หัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจเป็นอย่างมาก
“ไม่รู้ค่ะ”
เธอส่ายหน้ารัวๆ ทั้งที่กำลังหัวเราะเขาอย่างมีความสุข
