จากแผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ P.S.Love II – ป.ศิลา
“คนเราถ้าลองได้รักใครสักคน เวลามันไม่สำคัญไปกว่า
เรารู้ว่าใจของเราคิดและรู้สึกอย่างไรหรอก…รักก็คือรัก
แค่ได้มองสบตา เราก็รู้แล้วว่าใช่ และเราก็ไม่ควรถามหาเหตุผลกับความรักด้วย
เพราะเมื่อไหร่ที่เราถามหานั่นหมายความว่าใจของเราเริ่มไม่มั่นคง
และเราก็จะไม่มีทางได้คำตอบจากมัน เพราะเราจะคอยหาเหตุผลนั่นนี่
มาเข้าข้างตัวเองจนลืมฟังเสียงของหัวใจ…สำหรับเราสองคน
ถึงเราเพิ่งรู้จักกัน แต่ผมก็อยากให้น้ำเชื่อใจผม
ว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจไปจากน้ำแน่
เพราะผมถูกสอนมาตลอดชีวิตว่าเมื่อไหร่ที่ผมเอ่ยคำพูดใดออกไป
นั่นหมายความว่ามันจะต้องเป็นไปตามนั้น เพราะฉะนั้นถ้าผมไม่มั่นใจ
ผมจะไม่พูดเด็ดขาด….ผมบอกว่าจะรอ จะให้โอกาสน้ำก็จริง
แต่ผมก็จะไม่อยู่เฉย ถ้าหากว่ามีคนอื่นเข้ามาในชีวิตของน้ำ
แล้วเวลาไม่กี่วันที่น้ำว่า ผมก็ได้แสดงตัวตนที่แท้จริง
และเปิดเผยทุกอย่างกับน้ำจนหมดเปลือก….ถึงตอนนี้ ก็อยู่ที่น้ำแล้ว
ว่าจะกล้าวางชีวิตและหัวใจให้ผมดูแลหรือเปล่า”
“…ช่วยกอดหน่อยสิคะ”
“หือ?”