จอมใจจอมทมิฬ – อิงธารา
‘ลูก’ ต้องเป็นของเขา ‘แม่ของลูก’ ก็เช่นกัน!
สำหรับ ‘ภาวินทร์’ การที่อดีตภรรยาอย่าง ‘ภคนางค์’ กล้าปกปิดเรื่องลูกนั้น
ถือเป็นความผิดขั้นร้ายแรง ฉะนั้นเธอจะต้องรับผิดชอบ
ด้วยการเป็นอยู่เพื่อเป็น ‘เมีย’ ของเขาอีกครั้งและตลอดไป!
“ปล่อยนางค์เถอะค่ะ”
อ้อมแอ้มบอกเมื่อเขายังกอดไม่ปล่อย ทั้งยังปล่อยลมหายใจอุ่นๆ
รวยรดซอกคอให้ใจหวิวสั่น แม้อบอุ่นแต่ภคนางค์ก็ไม่ต้องการให้ชายหนุ่มทำเช่นนี้
“ไม่”
ปฏิเสธเสียงแข็งไม่พอยังชะโงกหน้าขึ้นไปจูบแก้มนวลของคนดื้อรั้นหนักๆ
ด้วยความมันเขี้ยว เรื่องอะไรเขาจะปล่อยในเมื่อกว่าจะได้เธอกลับมา
คืนสู่อ้อมแขนแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด มีแต่จะกอดแน่นๆ น่ะสิ
“เอ๊ะ ปล่อยนะคนชอบฉวยโอกาส”
ภคนางค์ประท้วงแล้วหันไปมองอดีตสามีตาเขียว
แก้มนวลที่โดนริมฝีปากร้อนรุ่มฉกจูบลงหาร้อนผ่าว พยายามใช้ศอกแหลมๆ
ดันแผ่นอกกว้างของเขาให้ขยับออกไปห่างๆ ทว่ากลับไม่ต่างจากผลักกำแพงหิน
เพราะภาวินทร์ไม่ยอมขยับเลยแม้แต่น้อย เลยยอมให้เขากอด
และได้แต่มองค้อนตาขุ่นด้วยความไม่พอใจ พลางเฝ้าถามตัวเองอยู่ในใจว่า
สิ่งที่ทำอยู่นั้นถูกต้องแล้วหรือ เธอควรจะต่อต้านเขาให้มากกว่านี้ไหม
ไม่ใช่ยอมทำตามความต้องการในส่วนลึกของหัวใจตัวเองแบบนี้
“เดี๋ยวนี้รู้จักเล่นตัวกับผัวด้วยเหรอ”
ไม่ว่าเปล่าหากแต่ยังขยับตัวเข้าหาอย่างอยากจะแกล้ง
เมื่อเห็นแก้มแดงๆ เป็นลูกตำลึงสุก น่าจูบฟัดแรงๆ ไม่ต่างจากแก้มลูกเลยสักนิด
“บ้า คุณไม่ใช่สามีนางค์ซะหน่อย”
หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง มองค้อนตาคว่ำกลบเกลื่อนอาการเขินอายจนหน้าร้อนไปหมด
ภาวินทร์ช่างกล้าพูดคำนั้นออกมาได้เต็มปากทั้งที่เขาเป็นคนชวนเธอหย่าเอง
มิหนำซ้ำที่ผ่านมายังไม่เคยคิดจะตามหา จะมาแอบอ้างเป็นสามีของเธอแบบนี้ไม่ได้
“อ๋อ ฉันมันเป็นแค่อดีตสินะ”
ภาวินทร์พยักหน้าขึ้นลงอย่างช้าๆ ก่อนริมฝีปากได้รูปจะเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
ขณะขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ อดีตภรรยา ปล่อยลมหายใจร้อนผ่าวรวยรดแก้มนวล
ที่พยายามจะหลบหนีแต่ไปไหนไม่รอดเพราะมีลูกนอนอยู่แล้วกระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูว่า…
“แล้วไง อดีตก็เคยเป็น ทำไมปัจจุบันจะเป็นไม่ได้”
