จรัสรัก – ดวงตะวัน
จรัสรัก คือชื่อสะพานโบราณในย่านชุมชนเก่าแก่แห่งหนึ่งของกรุงเทพฯ
ส่วน อบเชย น่ะหรือ คือชื่อของสาวใหญ่วัยสี่สิบห้า
ผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ยังโสด ไม่เก๋ ไม่ฮิป ไม่ชิค อย่างใครเขา
แคปชั่นชีวิตของเธอคงจบแค่ตรงนี้
ถ้าจู่ๆ จะไม่มีรถด่วนขบวนสุดท้ายพุ่งเข้าชนพร้อมกันทีเดียวสองขบวน
แซ็กโซโฟน คือรถไฟความเร็วสูง ชายหนุ่มวัยต้นยี่สิบ กระดูกอ่อนกรุบกรอบ น่ากินอย่างยิ่ง
อิศาน คือรถไฟไทยธรรมดาๆ หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบเจ็ด พ่อม่ายลูกติด
เรื่องชุลมุนชุลเกเพราะ มะตอย ลูกสาวของอิศาน หลงรักแซ็กโซโฟน
แต่นายแซ็กน่ะชอบป้าอบอย่างชนิดที่พร้อมนำตัวเองใส่พานถวายป้าทุกเมื่อ
แล้วอบเชยล่ะชอบใคร? สาวใหญ่ตอบไม่ได้จริงๆ ไม่ใช่ว่าสวยเลือกได้หรอกนะ
ก็ถ้าจะเอาคำตอบให้แจ่มแจ้งกันไป คงต้องย้อนกลับไปยังเหตุการณ์
ที่เกิดขึ้นบนสะพานจรัสรักเมื่อนานมากแล้ว มันยังคงแจ่มกระจ่าง
อยู่ในหัวใจผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งมาจนทุกวันนี้
ไม่ต่างจากกลอนวรรคหนึ่งซึ่งปรากฏอยู่บนราวสะพานจรัสรัก
…แจ่มแจ้งแล้วว่ารักงามปานฉะนี้