คืนพันธนาการ – นิราอร
ความสัมพันธ์คืนนั้น เกิดเป็นทารกตัวเล็กๆ แดงๆ
อาชวิน มองคนเกิดใหม่ที่ถูกห่อพันด้วยผ้าในอ้อมแขนใหญ่โตของตน
ด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก ต่อจากนี้ไปเขาต้องทำอย่างไร
การเป็นพ่อเขาต้องทำอย่างไรกัน แล้วหนุ่มชาวไร่อย่างเขา
จะต้องรับมือกับเจ้าของเสียงโหยหวนที่แหกปากร้องทุกสิบนาทีนี้อย่างไร
เครื่องหมายคำถามมากมายลอยอยู่รอบๆ หัวของเขาเต็มไปหมด
แต่เมื่อหันไปมองแม่ของไอ้ตัวยุ่งที่นอนตาลอยบนเตียงเขาก็ต้องถอนหายใจเฮือก
เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน ต่อให้หล่อนงอแง อารมณ์เสีย
หรือหาเรื่องทะเลาะเขาก็จะยอมทน คราวนี้ลองมีลูกมีเมียสักตั้งให้มันรู้ไป
ว่าจะออกหัวหรือออกก้อย!!
แต่ก็หวังว่าหล่อนจะไม่หาเรื่องหอบลูกกลับไปบ้านป้า
อย่างที่เคยพูดไว้ก็แล้วกัน เพราะเขาก็ไม่คิดจะยอมอยู่แล้ว
อุแว้!!
แล้วให้ตายสิ! ลูกชายของเขากลายเป็นเด็กปากเปราะเสียตั้งแต่เมื่อไร
จะแหกปากไปให้ถึงดาวนาเม็กเลยหรือไง! แหกปากไม่หยุดแบบนี้
ฆ่ากันให้ตายไปเลยจะดีกว่าไหม!!
ดวงตาคมกริบตวัดมองไปยังกองของใช้
ของเจ้าลูกบังเกิดเกล้าแล้วผ่อนลมหายใจเฮือก
ผ้าอ้อม! แพมเพิร์ส! ขวดนม!
ชายหนุ่มกลอกตาไปมา แล้วส่ายหน้าเบาๆ ชักจะยุ่งขึ้นมาแล้วสินะ
ยุ่ง! เป็นตัวยุ่งกันทั้งแม่ทั้งลูก ให้ตายเถอะอาชวินเอ๊ย!!
“คุณจะจ้องหน้าแกเฉยๆ แล้วรอให้เงียบก็คงชาติหน้า
นั่นแหละค่ะ เอาลูกมาให้ฉันสิคะ”
ฉัตรระวี สังเกตเขามานานแล้วว่าจะทำอย่างไรกับลูก
มีที่ไหนถลึงตาใส่แล้วเด็กจะหยุดร้อง คนบ้าอะไรแบบนี้ก็มีด้วย!
