ความรักของคุณมารี – ติยากร
คุณไม่จำเป็นต้องเป็นรักแรกของผม
ขอแค่คุณเป็นรักสุดท้ายที่จะคอยอยู่เคียงข้างผมตลอดไปก็พอ
“ไง”
เมื่อเขาลืมตาขึ้น เสียงที่กล่อมเกลาให้เขาหลับใหล
และไม่เคยฝันร้ายแม้แต่ครั้งเดียวก็ดังอยู่ข้างหู
“ไง”
ธนู ทักทายกลับ และได้รับรอยยิ้มกว้างจากเธอเป็นของตอบแทน
“ผมเข้ามานอนอยู่ในห้องได้ยังไง”
ชายหนุ่มถามพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง ไม่รู้เคลิ้มหลับไปตอนไหนเหมือนกัน
“ฉันอุ้มคุณขึ้นมาเอง เก่งไหมล่ะ”
คนตัวเล็กยักคิ้วด้วยท่าทางอวดดีส่งให้ ส่วนเขาหลุดขำ
ถ้าแขนแบบกุ้งแห้งนั้นอุ้มเขาขึ้นมาได้จริงๆ โลกนี้มันก็น่ากลัวเกินไปแล้ว
“ผมถามจริง”
เธอหัวเราะเสียงดัง ลุกขึ้นยืนแล้วบิดขี้เกียจโชว์พร้อมกับตอบ
“คุณเดินขึ้นมาเองสิคะ ตอนนั้นคุณเดินตามฉันเป็นลูกเป็ดเลย
โคตรจะน่ารัก เหมือนเด็กชายธนูตอนอายุสามขวบ”
เขามองท้องขาวที่โผล่พ้นชายเสื้อของคนตัวเล็ก
สายตานั้นทำให้เธอกระโดดหลบไปทางหนึ่งเมื่อมือหนาทำท่าจะยื่นออกไปหา
มารี ชี้หน้าคมคายแล้วเอ่ยเสียงเข้มที่ดูเหมือนแมวขู่
“Don’t touch me”
เขาเพิ่งรู้ว่าสำเนียงของเธอน่ารักและน่ากดขนาดนี้
“ถอยออกไปเลย ไกลๆ ค่ะ”
เธอปัดมือไล่เมื่อธนูทำท่าจะคว้าร่างนั้นมากอด
“หน้าตาคุณดูไม่น่าไว้ใจเลย”
“ผมหิว”
ทางที่ดีเธอควรรีบออกจากห้องนอนดีกว่า
เพราะหิวของเขากับหิวของเธออาจจะแตกต่างกัน
