กระบี่พิทักษ์ใจ (นิยายจีน) – วยุ
คนกำหนดหรือจะสู้ลิขิตฟ้า
ขุดหลุมล่อลวงซ้ายขวา ยังเทียบมิได้กับมอมด้วยยอดสุราอาชาคึก
เหลือแต่ก็หลังเผด็จศึก จะใช่คู่ที่คนลุ้นระทึกหรือไม่เท่านั้น!!!
ปัง!
“จางเยว่อิง!”
ประตูห้องนอนถูกถีบออกโดยแรง บุรุษผู้พกพาโทสะมาเต็มอก
พุ่งตัวเข้าไปหมายจะเอาเรื่องเจ้าของห้องให้ถึงที่สุด
แต่พริบตาที่เห็นภาพยุ่งเหยิงบนเตียงนอน
เขาพลันชะงักงันราวถูกค้อนใหญ่พุ่งเข้าทุบศีรษะ
“มีเรื่องอันใดจึงเอะอะโวยวายบุกเข้ามาในห้องน้องสี่แต่เช้า”
หลีฉีหลิน ที่ตื่นแต่เช้ามารอชมงิ้วโรงใหญ่ พุ่งตามเข้ามาติดๆ
เขาทราบอยู่แล้วว่าหากอีกฝ่ายตื่นขึ้นมาบนเตียงกับบุรุษผู้หนึ่ง
จะต้องเกรี้ยวโกรธจนขาดสติ และย่อมมาโวยวายเอากับ เยว่อิง ตามแผนที่วางไว้
แม้ค่ำคืนที่ผ่านมาเขาจะลอบไปจัดการปิดปากคน
ไม่ให้เอ่ยถึงเรื่องยาที่ถูกวางในไหสุรา
จึงมิได้ลงมือจัดฉากด้วยตนเอง แต่ก็เชื่อมั่นในฝีมือขององครักษ์เงาที่กำชับให้
‘ส่งคนกลับให้ถูกห้อง’ ว่าย่อมทำงานไม่ผิดพลาด
ไหนเลยจะทราบว่าแผนการที่คิดว่ารัดกุมของตนเอง
ผิดพลาดมานับตั้งแต่ทำไหสุราสลับกันแล้ว!
“ออกไป!”
พริบตาที่คนพุ่งเข้าห้องมา เยว่อิงที่นั่งเหม่อพิงเสาเตียงมานับจากรู้สึกตัว
ก็คว้าเสื้อคลุมมาสวมใส่ปกปิดเรือนกายบอบช้ำที่ถูกทารุณเป็นจ้ำๆ
ไว้จากสายตาพวกเขา ตวาดไล่เสียงสั่นพร่า
“ใคร? อิงอิง!”
เสียงตวาดของสตรีข้างกาย ปลุกบุรุษเจ้าของเรือนกายเปลือยเปล่า
ที่นอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนาให้รู้สึกตัวตื่น
เขาค่อยๆ ยันตัวลงขึ้นนั่ง เปิดเผยใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความอิดโรย
แก่สายตาของผู้บุกรุกทั้งสองที่คนหนึ่งตัวแข็งค้างเป็นหิน
อีกคนก็เกิดอาการเข่าอ่อนทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น
ผิดพลาด…ผิดพลาดถึงขั้นนี้ได้อย่างไรกัน!
