อีกครั้งได้ไหม – ติยากร
โฉด ทราม กาม นั่นคือ ติณณ์
มาลาร้อยใจ หักอกผู้ชายมานับไม่ถ้วน นั่นคือ ลูกปัด
ผีเน่ากับโลงผุ (ในสายตาของคนอื่น) นั่นคือพวกเราสองคนเมื่อเป็นคนรักกัน
ส่วนในสายตาและความรู้สึกของทั้งติณณ์และลูกปัด
ในโลกนี้ ไม่มีใครเหมาะสมกับตนได้เท่ากับอีกฝ่ายอีกแล้ว
“เฮียพาฉันมาที่นี่เพื่อมานั่งมองหน้าฉันหรือไง”
“มาลา”
“ฉันเกลียดชื่อนั้น”
“ลูกปัด”
“ก็ยังเกลียดอยู่ดี”
ชายหนุ่มถอนหายใจ ปีนขึ้นเตียงแล้วคร่อมผ่านร่างเล็กแต่ทว่าอวบอิ่มไว้
ตาคมมองใบหน้านวลแล้วใช้มือข้างหนึ่งดึงยางออกมาจากเส้นผมหนาหนัก
ตาคมมีประกายอันตรายยากจะข่มกลั้น ผมของลูกปัดคือของล้ำค่า
และมีเสน่ห์อย่างมหาศาลเมื่ออยู่บนเตียง
ติณณ์ไม่ใช่คนคลั่งเส้นผม แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกร้อนแรงเพียงเพราะเส้นผมของผู้หญิง
ปลายจมูกโด่งสูดดมกลิ่นอายจากเส้นผมนั้น ได้กลิ่นแชมพู เหงื่อ และบุหรี่
เป็นส่วนผสมที่เละเทะแต่ปลุกเร้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“เฮียทำหน้าแบบนั้นเหรอเวลาอยากXXXสาว”
มือหนาปล่อยผมนุ่ม เขาเปลี่ยนไปดีดปากอิ่มที่จัดจ้านเหมือนพริก แถมยังเป็นพริกขี้หนูอีกต่างหาก
“ทำหน้าแบบไหน”
เธอปัดมือของเขาทิ้งแล้วเอ่ยเสียงอ้อแอ้
“หน้าแบบอยากทำไง”
“หึ”
ใช่ เขาแม่งอยากทำจริงๆ
